Pembe üzerinde beyaz kalpli çoraplar, siyah üzerinde beyaz ...Çoraplarını soğuk peteğin üzerine asmış üç çocuk, ikisinin saçları sapsarı,tutam tutam,ıslak ıslak, gözlerinde tüm günün korkusu var,gece kopan kıyametin enkazı tenlerine sinmiş durumda...
Küçücük vücutları her sallantıda titriyor,her sallantıda etrafta koşuşan büyüklerine öylece bakıyorlar,korku öylece yayılıyor okul koridoru boyunca...
Ölüm ve yaşam arasındaki ince çizgide bir gidip bir geliyorlar...
Yaşlı bir adam:"Sabaha çok var mı?"diyor örneğin..
Dışarda kar,içerde bizi bekleyen bir bilinmezlik..
Sahi hangi sabahın karanlığı bu,biz mi ışığı kaybettik yoksa var gibi mi hissettik...
(Sîyabend)