...
gözyaşlarım yanaklarıma ve oradan boynuma yol çizerken çokuncu kez gözlerimi kapattım ve gülüşünü düşündüm. dudaklarımda tebessüm doğarken kalbimdeki acı beni öldürüyordu. gözlerimi açmadım. uzun süre bana benden yakın olmasına izin verdim. aklımda, kalbimde, damarlarımda, gözyaşlarımda olmasına izin verdim. buna mecbur gibiydim. yokluğuyla baş edememekten korktuğum an kirpiklerim tekrar ıslandı. kaç saattir bu haldeyim? bilmiyorum. nasıl görüyorum? berbat! neden bu haldeyim? onu çok özlüyorum.
...
mel