Yardıma gidenler olarak çoğumuz geri döndük. Çünkü artık daha da fazlaca deneyimli olanlar ve iş makinalarının kalmasının doğru olduğu bilgisi gelmeye başlamıştı. Döndüğümden beri beklemek istedim biraz kendime gelebilmek için.
İlk olarak Gaziantep afet merkezine geldik yaklaşık 1-2 saat otobüslerle sevk edileceğimiz yeri bekledik, hataya gideceğimiz bilgisi geldi fakat ulaşılamadığı yollarda hasar olduğu ve uygun hale gelene kadar Antep Nurdağı na yönlendirildik. Üzülerek söylüyorum hataya ilk gün müdahale için gidebilen ekip sayısı çok azdı. 2. Gün hataya kontrollü olarak yönlendirmeler başlandı. Her an her dakika için geç kaldık diye düşünerek yardım etmeye çalıştık.
İnanın anlatacak çok şey var, paylaşılacak çok şey var fakat gördüğümü anlatabilecek bir kelime, bir fotoğraf ne yazıkki yok. O acıyı hiçbişey ile anlatamam.
Arkadaşlar öncelikle her gelen canla başla çalıştı. Kendi ailesini kurtarıyormuşcasına. Dinlenme ve bekleme sürelerimizde çıkan cenazeler olduğunda oradaki aileler ile sarılıp ağladığımızı mı anlatayım, bi annenin çocukları için molozları atmaya çalıştığını mı, bi çocuğun çıktığında annem babam nerde dediğini mi, yakınlarının beklerken bu enkazda kaç tane aile olduğunu anlatmalarını mı, yakınların bizi gördükçe şu binada çocuğum, annem, babam, akrabalarım var diye kolumuzdan tutmasını mı, ailelerin yok olmasını mı..! O kadar insanımızdan daha fazlasını yapamadığımız için özür dilerim kendi adıma.
Fakat ne yazıkki organizasyon olarak sınıfta kaldık diyebilirim. 10 ili kapsayan bu depremde gelen ekipler çok fazla bekletildi müdahale gecikti, koordinasyon oluşturulamadı, bir panik hali vardı çok üzgünüm ki.. ve ekipler olarak bunun acısını, 1 can daha fazla kurtarabilecekken yapamamış olma hissini nasıl yeneceğiz bilemiyorum. şuan ekrandan izlerken gördüklerinizin sadece %40-50 olduğunu söyleyebilirim. Açık olmak gerekirse gördüğüm manzara ile açıklanan rakamların çok doğru olduğunu düşünmüyorum. Öyle büyük bir yıkım ve acı var ki orada kelimelere sığacak gibi değil. Ağırlığını kalbimden atabileceğimi de düşüneniyorum. Çok üzgünüm çok.
Arkadaşlar dikkat çekmek istediğim başka bir konu var. Ne yazıkki arama kurtarma ekiplerimiz sayı olarak az. Beklenen istanbul depremini düşünecek olursak şuan aklım almıyor ne yaparız. Ve gerçekten gönüllü olarak katılım sağlayalım. Arama kurtarma eğitimleri alalım ve cidden faydamız olsun. Çünkü bi gün bizim yaşamayacağımızın hiç bir garantisi yok. Lütfen farkındalık oluşturalım ve farkında olalım lütfen buna ihtiyacımız büyük.
·
452 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.