İnsanlık
İnsan olmak çok küçük, çok rastgele, çok doğaçlama, çok gelişigüzel, sanki aceleyle bir araya getirilmiş gibi, konserve kutularımı açarken parmağımızı yaralıyoruz, araba anahtarlarını koyduğumuz yeri unutuyor, bütün sabahı onları arayarak geçiriyoruz, otobüsü kaçırıyoruz, bazen arkasından koşup kapısını yumrukluyoruz, sıcakta oturan şoför (çoğun- lukla kışın olur bu) büyük olasılıkla hain hain gülüyor içinden, çocuklar trambolinde dengelerini yitiriyor, kenar demirine yü- züstü çakılıp dişlerini kırıyor, klavyeye kahve döküyoruz, sevdiğimiz kişilere aptalca laflar edip arkasından günlerce pişman oluyoruz, ocağı açık unutup tencerenin dibini tutturuyoruz, yemeğin tuzunu fazla kaçırıp yenmez hale getiriyoruz, kışın fırtınalarda dağılan bir gül ağacının dallarını bağlarken elimize diken batıyor, yolduğumuz otların ısırgan olduğunu geç anlıyoruz... Her gün her yerde olagelen budalalıklardan yalnızca küçük bir seçki bu.
Sayfa 305Kitabı okudu
··
29 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.