Zamanın ruhu değişti. Eğer bu din Mekke'deki gibi tekrar kölelere özgürlük (fekku ragabe) çığlığını yükseltemezse, bunun dile gelen soylu sesi olmayı bırakır, modern "bahçe sahiplerinin" sofra duasına dönüşürse zamanın ruhu olamaz, dinler mezarlığına gömülür.
Eğer bu dinin mülk sahiplerine bir diyeceği yoksa; köylerdeki marabalaşmaya, şehirlerdeki köleleşmeye bir diyeceği yoksa zamanın ruhu olamaz, dinler mezarlığına gömülür.
Eğer bu din tevhidi ve şirki, adaleti ve zulmü göklerde ararsa, bir türlü yere gelmez; tarihe, hayata ve tabiata dönmezse zamanın ruhu olamaz.
Zamanın ruhu öyle bir şeydir ki kendini tanımayanı tanımaz, kendini dışlayanı dışlar, kendine bakmayana bakmaz, kendine yüz vermeyene yüz vermez, kendine dönmeyene dönmez, kendine kıymet vermeyene kıymet vermez, kendini yenilemeyeni yenilemez, kendini değiştirmeyeni değiştirmez...
Dönüp gelene o da dönüp gelir... Her şey biz yaşarken oldu. Madem zamanın ruhu değişti. Şimdi artık yeni türküler söylemin zamanıdır. Çünkü bir tek onlar bitmez; bozlak, uzun hava, acı, feryat, arayış, umut bitmez!
·
48 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.