Depremin ilk gününden beri Malatya'lı hemşerilerim trenle Sivas'a gelmekte. Sivas'ta inen iniyor yola devam eden ediyor. Bizler de ellerimizden geldiği kadar gerek gıda gerek diğer temel ihtiyaçlar olsun trenlere girip dağıtıyoruz. Ve asla din, siyaset, ırk, mezhep ayrımı yapmadan. Ne dağıtanlar olarak ne de depremzedeler olarak. Hepimizin acısı büyük hepimizin acısı ortak ama birebir o anı yaşayanların acısı daha bi başka. Tanıyan tanımayan herkes birbirine kol kanat geriyor inanın o çocukları gördükçe o dedeleri, amcaları, teyzeleri, akranlarımı, hele hele bebekleri gördükçe ciğerim yanıyor.
Yazacak o kadar çok şey var lakin kelime bulamıyorum anlatmak için.
Sadece başımdan geçen bir iki olayı anlatıp gideceğim.
Trende Suriyeli bir aile kucaklarında 2 ya da 2,5 aylık bir bebek. Sarışın masmavi gözlü bildiğin Melek.. Bebeğimizin ve ailenin ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra ailenin iznini alarak çocuğu kucağıma alıp trende biraz oynadım öptüm kokladım ve annesine bu bebeği bana versene dedim ki amacım bebeği sahiplenmek değil öylesine söyledim yani bunu. Neyse annesi o anda döndü bana dedi ki ben depreme vermemişim sana hiç vermem. O kadar çok etkilendim ki anlatamam.
Bir diğer olay ise
Bizler trenden inip alkışlarla kardeşlerimizi uğurlarken bir dede dikkatimi çekti tek başınaydı bizlere bakarak el sallayarak öpücükler atıp dualar ederek camdan o kadar çok ağladı ki yüreğim dağlandı.
Şunu da söylemek istiyorum dün gece hepimiz oturduk ne paramız kaldı ne gıdamız kaldı biz yarın bu insanlara bu çocuklara ne vereceğiz ne ikram edeceğiz diye saatlerce ağladık. Ve sonrasında bilen bilir sosyal medyam yoktur sadece ve sadece WhatsApp üzerinden bir paylaşım yaptım ve size yemin ederim 10 günlük yiyeceklerimizin toplamı geldi resmen. Bizler o kadar güzel insanlarız ki bir olup kenetlenmeyi biliyoruz.
Ben ve benim gibi tüm yardımsever insanlar kardeşlerimize yardım etmek için seferber olurken birebir yaşadığım bir olayı daha anlatacağım iç çamaşırı ve atlet aldım çok bilindik bir mağazadan ben aldığımda birini 32 diğerini ise 34 liradan aldım. Ertesi gün tekrar ihtiyaç oldu aynı yere almaya gittiğimde fiyatı 55 ve 57 lira arasındaydı.
Yani demem şu ki biz bize yeteriz ve biz bize kitleriz. Rabbim şu durumda yardım edenleri de ihanet edenleri de görüyor ve ben ihanet eden babam dahi olsa şahsım adına hakkımı helal etmiyorum.
10 gündür 12 gündür can'la başla maddi manevi yardım eden herkesten Allah binlerce kez razı olsun Rabbim her daim yüreklerinizi iyilikle ve vicdanla doldursun.
Biliyorum çok konuştum ama bunlar içimdekilerin üçte biri bile değil. Zamanınızı ayırıp okuduysanız teşekkür ederim.
İyi insanlar iyi ki var.