Japonların intihar alışkanlığı samuraylar döneminden geliyormuş. Samuraylar yaptıkları iş gereği lordlarına “ölümüne” bağlılarmış. Eğer lordlarını, topraklarını koruyamaz ve savaş kaybederlerse teslim olmak yerine ölümü tercih ediyorlarmış. Kaybın hiçbir mazereti yokmuş. “Efendim, karşı taraf daha kalabalıktı, hava yağmurluydu, hakem taraf tuttu, federasyon istifa” olmazmış Japonya’da; kaybedersen hayatını da kaybetmelisin.
Harakiri olarak bilegeldiğimiz efsanevi Japon intihar ritüeli samuraylar ve soylular için öngörülmüş. Harakiri, kelime anlamı olarak “karnını kesme” demek olup, Japonya’da seppuku olarak bilinir. Seppuku, uygun kişilerin izin alarak gerçekleştirdikleri bir intihar eylemiymiş; her önüne gelen seppuku yapamaz, hele izin olmadan asla yapamazmış. Yaparsa, bu dünyadan gururlu bir terk-i diyar yerine, bok yoluna gitmiş addedilirmiş.
Bir savaş sonunda kazanan taraf kaybeden tarafın usulüne uygun bir şekilde intihar etmesine izin verirmiş. Vermezse bu karşı taraf için çok büyük bir aşağılanmaymış. Kaybeden lord, samuraylarıyla beraber intihar edermiş. Savaş durumları dışında da, bir samuray suç işlemişse, yolsuzluk, hırsızlık, rüşvet, ihaleye fesat karıştırma gibi olaylara karışmışsa, lordunun uygun görmesi üzerine seppuku yapabilirmiş.
Soylu kişi, seppuku eylemeden önce son bir veda şiiri yazarmış. Genelde haiku biçiminde olan bu şiirle giderayak son bir “mesaj” verirmiş dünyaya... Yıkanmış, beyaz yukatasını giymiş, son dileği yerine gelmiş kurban, seppukunun yapılacağı alana gelir ve karnını keserek bağırsaklarını sergileyeceği yerini alırmış.
Seppukunun önemli bir karakteri de kaishaku imiş (bir çeşit sağdıç). Kaishaku, karnını deşecek kişiye şahitlik yaparmış. Kurban kısa bir bıçakla karın kaslarını keserek iç organlara ulaşırmış; yani olay hızlı bir ölüm değil, oldukça acı veren bir ritüel şeklindeymiş. Kurban hayatında son kez cesaretini kanıtlayınca, daha fazla acı çekmemesi için kaishaku elindeki kılıçla başını kesermiş.
·
76 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.