Kitap, Birinci Dünya Savaşı sırasında, İtalya ordusu saflarında savaşan Amerikalı sıhhiyeci bir teğmenin gözlemlerinden ibaret. Hemingway'in kaleminden bu kadar yüzeysel bir anlatının çıkacağını hiç beklemezdim. Beni bir okur olarak hayal kırıklığına uğrattı diyebilirim. Bunun bir kaç sebebi olabilir. Bu sebeplerden birincisi kitabın müstakil bir eser olarak yazılmamış olmasından ileri geliyor sanırım. Tefrika olarak bir dergide yayımlanması okunma kaygısını da beraberinde getiriyor zannediyorum. Kitap hem muhteva hem de üslup olarak oldukça hafif. Yer yer basit bir aşk romanı okuduğunuz hissine kapılıyorsunuz. Dikkatimi çeken diğer bir nokta diyalogların çoğunun iç boş laflamalardan oluşması oldu. Özellikle karşılıklı konuşmalarda çoğu yeri atlayarak okudum. Diyalogların çoğu olay örgüsüne, kitabın vermek istediği mesaja,eğer öyle bir mesaj varsa, hizmet etmediğini müşahede ettim.