Bâzen bir hüzün işgaline uğrar insanın yüreği,
Bâzense, bir anlamsızlığa mahkum olur yüreği,
Bir çıkış ararken,sil baştan başlangıçta bulur kendini
Fakat yürek yorgun, yol uzun, tâkâtsiz bulur kendini..
Âh şu yaşanası günler ve âh şu mutluluk..
Çocukken kapı ziline basıp kaçtığımızda ki o saf kahkahalar neşemiz nerede şimdi?
Demek ki, dört mevsim baharı yaşayan, solmaz dediğimiz selvi ağaçları da solmuş şimdi...