Qədrimizi nə qədər bilirik? Həm özümüzün,həm sevdiklərimizin qədrini?
Düşünün yaşam boyu nələrə görə özümüzü əksik,əzik hiss edirik? Ev,maşın,titul,brend çanta? Bəs Aqust kimi bir ayağımız,İssak kimi gözlərimiz,Hazel kimi ciyərlərimiz olmasa?O zaman nə qədər əksiklərik görən, ya da Monika kimi əksikliyə yenig düşmüş qəlbimiz olsa.
Xərçəng xəstəliyi ilə mübarizə aparan uşaqlardan,bunun fonunda qarşılıqsız sevgi,ailə mərhəmətindən(borcundan) bəhs edən bu əsər özümün də qapıldığım bir çox maddi qayğılardan məni tamamilə ayırdı.
Məncə artıq izaha ehtiyac yoxdur,sadəcə hamı onu oxumalıdır
XXY
