Oh kaptan! Benim kaptanım'))Bay Keating ve Puck'a saygılarımla..
Bu kitap benim sahip olduğum en değerli şeylerden biri. Ruhuma, kalbime nakış gibi işlendi. Anlatmak istediği ahh o kadar muazzam ki. Ne yazsam aldığım hazzı anlatamam.
Keating nasıl bir insan deseler şiir gibi derim. Etkileyici.. Kalp masajı yaptı öğrencilerine tatlı yüreğiyle. Sistemin uyuşturduğu o solmuş çiçeklere su oldu, toprak oldu, hava oldu. Can oldu. Yaşamayı hatırlattı. " Anı yaşayın. Hayatlarınızı olağanüstü kılın."
Neil.. Yaşama sevinciyle doluydu. İçi o kadar taşıyordu ki hayatla. Tutkusu vardı. Bir sürü hayat yaşamak istiyordu. İlk ve son rolü olan Puck'la son verdi yaşamına. Özgürlük şarabını tattıktan sonra zor geldi mahkum olduğu hayat. Keşke babasına karşı çıksaydı, yapamadı. Ama onun yapmadığını yapacak biri vardı: Todd.
Todd geleceğin Kaptanı benim için. Bi başka özel bu karakter bende. Kendi kabuğunu nasıl da kırıp doğduğunu görüyoruz. Neil, Keating, Ölü ozanlar derneği ölü ruhunu canlandırdı. Vahşi naraları dünyayı inletti. Kitabın sonunda onun isyanı bence hayata da karşıydı. Ve parlak bir gelecek umudum var onun için. En azından Neil hatrına.
Hiç bir anlamı yok kelimelerimin. Anlatamam duygularımı usta ozanlar gibi. Bu kitabı anlatacak en güzel şiir Todd'un yazdığı şiirdir.
"Yarını düşlüyoruz ama yarın gelmek bilmiyor;
Bir zafer düşlüyoruz Aslında hiç istemediğimiz.
Yeni bir gün düşlüyoruz O yeni gün zaten gelmişken.
Kavgadan kaçıyoruz
Durup dövüşmemiz gerekirken."
"Çağrıyı dinliyor ama kulak asmıyoruz,
Gelecek için umutlanıyoruz, gelecek yalnızca planlardan
ibaretken
Bilgeliği düşlüyoruz, her gün köşe bucak kaçtığımız, Bir kurtarıcı diliyoruz, kurtuluş ellerimizdeyken.
"Ve hâlâ uyuyoruz.
"Ve hâlâ uyuyoruz. Ve hâlâ diliyoruz.
Ve hala korkuyoruz..."
