Kurallar mı? Daha fazla kural mı? Gerçekten mi? Hayat bizim
eşsiz bireysel durumlarımızı hesaba katmayan soyut kurallar
olmadan da yeterince karmaşık ve kısıtlayıcı değil mi zaten?
Hem, beyinterimizin plastik olduğunu ve hepimizin hayat de-
neyimlerimize göre farklı geliştiğimizi göz önüne alınca, birkaç
kuralın hepimize birden yarayabileceğini ummak neden?
İnsanlar kural diye yanıp tutuşmaz; bu durum Kutsal Kitap'ta da çok açık bir şekilde ortaya konmuştu. .. tıpkı uzun bir yokluğun ardından Hz. Musa'nın, on emrin yazılı olduğu tabletlerle dağdan inip İsrailoğullarını cümbüş yaparken bulduğu meselde olduğu gibi. Bu insanlar dört yüz yıl boyunca Firavun'un kölesiydi, despot düzenlemelerine tabi olmuşlardı ve sonrasında da Hz. Musa onları köleliklerinden arındırmak için, bir kırk yıl daha çölün katı çoraklığına maruz bırakmıştı. Şimdi, nihayet özgür kalan bu insanlar, dizginlerinden boşalmış bir halde, bir idolün, altından bir buzağının etrafında, bedensel yozlaşmanın her tür örneğini sergiteyerek çılgınca dans ederken, bütün kontrollerini kaybetmişlerdir. Yasa koyucu onlara, "Size hem iyi hem de kötü haberlerim var." diye seslenir. "Önce hangisini istersiniz?"
"İyi haberi!" diye yanıtlar hedonistler.
"Onu on beş emirden on emre inmeye ikna ettim!"
"Yaşasın!" diye haykırır kendinden geçmiş kalabalık. "Ya kötü haber?"