Enfiye kelimesi, arapça burun demek olan "enf" kelimesinden gelir. Biz
Türkler, hapşırıp ferahlamak ve tütün içmek gibi keyiflenmek için, dövülüp buruna
çekilen tütüne "enfiye" deriz. Arapçada bu maddenin adı enfiye değil, türkçeden
alınma "burnoti" yani (burun otu" dur.