Bu kitapta ömrünü kurak ıssız bir bölgenin ağaçlandırılmasına kendini adayarak tükenen karamsar yaşayış tarzındaki bölge halkının tekrardan doğanın ormanların akarsuların yeniden yeşermesi ve bölgeye canlılık vermesiyle insanların tekrarda umut ve sevinç içinde nasıl yaşama döndükleri anlatılıyor. Bencilliğini unutmuş bir adamın kendini kutsal atfettiği anlamlı bir amaç uğruna bitmeden tükenmeden tohum ekmeye doğaya hayat vererek insanlara güzel bir yaşam alanı sunmasını anlatıyor. En güzeli de yalnızlaşmasının ve diğer insanlarla irtibat kurmamasının onu yolundan geri koymaması.