Bu zor günlerde, depremin o dehseti ve mahremi olmayan videolarina maruz kalmaktan kendimi siyirabildigim için elhamdülillah. Ilk günler bırakın kitap okumayı konuşmakta bile zorlanıyordum. Ölümün dehsetinin bu derece yakınımızda görmüş olmak bizi asıl olan hayatımız için cabalamamiz gerektiğini acı, çok acı bir şekilde gösterdi. Tabi anlayana, görene.. Şimdilerde moda olan normalleşme mevzusundan da korkuyorum. Hala mi? Ölüm bu kadar yakinken hala eski gafilligimize mi döneceğiz?! Rabbim sen muhafaza eyle!
Gelelim bu kitaba.. 
Mustafa Yılmaz
Abinin okuma grubu ile tanışmış olduğum kitabi epeyce sevdim. Içinden epeyce de alıntı aldığım bir kitap oldu. Kitapla ilgili pek fazla yoruma denk gelemezsiniz. Hiç populeritesinin olmaması, kitaba karşı ilgimi daha da arttırdı.
Açıkçası kitabin adını duyunca, olmamasi gereken bir aşkla felan karşılaşacağımı düşünmüştüm. Önümdeki macera bu minvalde olur saniyordum.
Halbuki öyle bir maceradan söz ediyor ki, kendi evlatlarımızın karşı karşıya kalabileceği hatta bu maceraya 7 yaşındayken maruz kalabileceği bir macera.
Temel egitimi islam üzerine kurulmuş olan afrikali bir gencin, batıli tarzdaki okullara gitmesiyle girdigi ikilemleri, hayrla sonuçlanan felsefi sorgulamalarının, Fransız okulu sonrası nasıl da şerle sonuçlandığını gözler önüne seren bir eser. Üzerine sorgulamalar, çıkarımlar daha çok olacaktır buna eminim. Fakat şu var ki bizim yavrularımızın da islami eğitimden kastin islamin şartlarından öteye gitmediği bir ülkede yaşadığını unutmamak gerek. Doğal olarak 1.sınıftan itibaren sorgulamalarının hayrla ne kadar sonuçlanacağı da üzerinde çalışılması gereken bir konu.
Gencin yaşadıklarını görünce eğitimin ne derece gençlerin üzerinde etkin olduğunu tüyleriniz urpererek okuyorsunuz.
Kendi cikarimlarim epeyce uzun olmakla beraber;
*evlatların üzerinden dualarımızı eksik etmemeliyiz.
*evlatları gönderdiğimiz okullara teslim etmemeli, onlarin sorgulamalarına eşlik etmeliyiz.
*onlarin sorgulamalarina eşlik etmek için kendimizin de donanımlı olması ve bildiklerimizi uygulayan ebeveynler olmalıyız.
*ilim çin'de de olsa varmalıyız. Ama ilmin sonuçlarına karşı her daim teyakkuz halinde olmalıyız.
*ırkçılıkla veya ekonomik olarak çocuklarda oluşabilecek aşağılık duygusuna karşı çocuklarımızı güçlendirmeli, kendilerinden ve ailesinden utanmamayi da öğretmeliyiz. Yaşamalıyız ve yaşatmalıyız .
*önceliklerimizin dünya değil ahiret olduğunu, değerimizin dünyalik mevkilerle değil, takva ile olduğunu hem kendimiz bilmeli hem de evlatlarimiza bildirmeliyiz.
·
96 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.