Hayata, anı yaşamaya, ölüme ve tüm bunları kapsayan insana dair çok güzel ve üzerinde uzun uzun düşünülecek tespitlerin yer aldığı bir kitaptı. Yalom'un şu ana kadar okuduğum eserlerinde olduğu gibi bu eserinde de kilitli kapıların anahtarı ölümdü. Acaba tüm eserlerinde de mi böyle, bilmiyorum, okudukça göreceğim. Konuşmanın insana iyi geldiğini biliyordum ama bu kitaptaki konuşma terapileriyle çok daha iyi anladım. Ayrıca Nietzsche, yediği ihanetler karşısında hayata karşı, kadınlara karşı çok öfkeli ve karamsar olsa da, hatta bazı söyledikleriyle tamamen zıt fikirlerde de olsam, insanın kendi hayatını kendisinin seçmesi yönünde söyledikleri, oluşturduğu Kaderini Sev kavramı, 'Kimsen o ol'a yüklediği anlamlar, ve yaptığı diğer tespitler, hakikat arayışı, verdiği tavsiyeler çok ama çok güzel, düşündürücü ve faydalıydı. Nietzsche'nin söylediklerini hemen okunup geçilebilecek şeyler değildi bu yüzden çoğu söylediğini tekrar tekrar okuyup anlamlandırmaya çalıştım, sorduğu soruların üzerinde derin düşüncelere daldım. Özellikle ne kadar hakikati kaldırabileceğim hakkında hala düşünmeye devam ediyorum. Nietzsche ile ilgili okuduğum ilk kitaptı. Bu kitapta onun düşüncelerine karşı duyduğum hayranlık, bu yılki okuma listemde yer alan Böyle Buyurdu Zerdüşt'ü daha öne çekmemi sağladı. Ayrıca Nietzsche'nin kitaplarını okumaya dair içimdeki merak ve istek de epey arttı. Breuer'in konuşma terapisinde kendi hissettiklerini ve yaşadıklarını tüm samimiyetiyle ve gerçekliğiyle anlattıktan sonra hemen iyileşmek yerine önce dibe vurup sonrasında zirveye çıkması -ayrıca burda Freud ile birlikte kullandığı yöntem de epey ilgimi çekti- iyileşmelerin birden olmayıp öncesinde Breuer'un epey canının yanması, hatta işlerin daha da kötüye gittiğini düşünmesi 'her acı kötü sanma, iyileşmek de acıtır'' cümlesiyle özetlenebilir. Son olarak, kitabın en sonunda yer alan yazarın notu kısmının asla atlanmaması gerektiğini düşünüyorum. Yazarın özellikle nerelerin gerçek nerelerin kurgu olduğunu bir bir söylediği yeri okuduktan sonra tek tek kitapta geçen karakterleri araştırdım. Sonrasında yazarın belirttiği gerçek olan mektupları okudum. Bu gerçek olan kısımların verdiği hissiyatlar garipti. Sanki tüyler ürperten bir gizem, ilgi çekicilik, merak, şaşkınlık hepsi el ele tutuşmuş karşıma dikilmiş gibiydi. Garipti.

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202352,1bin okunma

·

55 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sıla