Gerçek her zaman bir kuyunun dibinde değildir. Aslında, daha önemli bilgilere bakınca, onun hep yüzeyde olduğuna inanıyorum. Biz onu vadilerin derinliklerinde ararken, o dağların doruklarında durmaktadır. Bu yanılgının kaynağını en iyi gök cisimlerini izleyerek buluruz. Bir yıldıza şöyle bir bakmak, göz ucuyla, ışığı retinanın kenarlarına (kenarları,hafif ışıklara karşı, ortasından daha duyarlıdır) değecek şekilde bakmak, o yıldızı daha berrak görmek demektir, parlaklığını iyice hissetmek demektir; bakışlarımızı tümüyle onun üzerine çevirdiğimiz zaman ışığ donuklaşır. Aslında bu durumda göze daha fazla ışık gelir, ama ilkinde çok daha incelikli bir kavrayış çıkar ortaya. Gereksiz derinlik, düşünceyi bulandırır, zayıflatır, gözlerimizi ayırmadan bakarsak, Çoban yıldızı bile gökyüzünden silinip görünmez olur.
·
166 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.