Her günün sonunda düşüncelere dalmış durumda kampın uzun yolunu tutmuşken, zihnim rüzgâr ve dalgaların sesleriyle arınır, bazen kendimi bir dairenin merkezinde, yaşamımın geçmiş ve gelecek her dönemine eşit uzaklıkta hissederdim. Bu duygu benden taşıp kendi hikâyelerine dalmış araziye ve kayalara da yayılır, geçmişin olaylarının hâlâ mevcut olduğunu görür ve hatta bir gün güzel bir aydınlanma ânında yeniden sahnelenebileceğini hissederdim. Bu izlenim bir zamandışılığın, zamanın ötesinde olmanın değil, zamanla iç içe olmanın farkındalığı, dünyanın nasıl zaman tarafından ve hatta zamandan yapılmış olduğunun bilinciydi.
Sayfa 15 - Metis Yayınları
·
170 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.