"Kimsenin bana acımasını istemiyordum en çok da annemin! En parlak üniversitelerin en yüksek bölümlerini de okusan kaderin benimle aynı olacak diyordu sanki. Beni çok sevdiğinden böyle davrandığını düşünüyordum bazen. Ölmemi ya da öldürülmemi istemediğinden. Sırf bu yüzden mutsuzken mutlu görünmeyi, günün birinde sahibim olacak adama katlanmayı, kan kusup kızılcık şerbeti içtim demeyi, neşeden uzak durmayı, acıya alışmamı öğütülüyordu bana. Bu ürkütücü mirası devralmamı istiyordu."