“Pervaneye, “Niçin kendini ateşe atıyorsun?” diye sorulabilir miydi? O buraya gelmişti. İradesinden daha kuvvetli bir duygu onu buraya sürüklemişti! O, artık her zaman buraya gelecekti. Bir güneşin cazibesine kapılmış, hayatiyetini ondan alan bir seyyare gibi, o hep bu mihverin, şimdi sobası gürül gürül yanan şu odanın etrafında dönecekti. Ondan kopup ayrılması için, bu his nizamını bozacak, onu bu mihverden söküp ayıracak bir kıyamet kopması lazımdı.”
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.