"Onlar da İnsandı" romanının devamı niteliğinde olan romanda Kırım'ın hazin öyküsü bu defa Çilingir'in oğlu Selimin'in başkahramanlığında okuyucuyla buluşuyor. Her ne kadar roman desek de Tatar milletinin Sovyet egemenliği altındaki hazin yaşanmışlıklarını tüm gerçekliğiyle ortaya koyan bu kitap adeta bir Tatar biyografisi hükmünde. Kırım'ın Tatarlardan arındırılma süreci Akmesçit'in Çukurca köyündeki olaylarla okuyucunun seyrine veriliyor. Kitap, tek dertleri topraklarını istedikleri gibi ekip insanca bir hayat sürmek olan Çukurca köylüsüne yine onların içlerinden olan ancak zihni komünizmle zehirlenerek toprağına ve milletine yabancılaşmış Selim Çilingirov'un kolhoz başkanı olarak görevlendirilip köyde faaliyet göstermesiyle başlıyor. İkinci Dünya savaşında başına gelen olaylar neticesinde halkına yaptığı haksızlıklarla yüzleşen Selim'e kitabın sonunda toprağının ve milletinin değerini anlamış ve her ne pahasına olursa olsun köyünden vazgeçmeyen bir Selim olarak veda ediyorsunuz. Sonunu İkinci Dünya savaşında sürgün edilen Tatarlar'ın 1962'den sonra tekrar Kırım'a dönme mücadelesinin simgesi olarak yorumladığım bu eser, Kırım'ın yakın tarihini görmek ve Tatar kardeşlerimizin vatan ve millet sevgisi uğruna yaşadıklarını içselleştirmek adına okunmaya değer.. "Yeniden yeşereceği, gövdesinden filizler fışkıracağı sona erdi sanılan bir ağaç değil mi Kırımlılar? Ulusça bağımsızlıklarını yitirdikleri günden başlayarak ağacın dalı budağı kesilmedik bir devre geçmedi. Gene de taze filizler fışkırdı gövdesinden. Filizler kalınlaşıp dal budak olmasına zaman kalmadan tekrar kesildiler. Gövde yeniden filizlendi. Sonunda kökünden kesilip uzak, ıssız ve kısır bir toprağa atıldı. Orda da yeni filizler fışkırdı gövdeden; filizler dal oldu; dallar uzadı uzadı, ağacın bin yıl önce dikildiği toprağa ulaştılar." - Cengiz Dağcı

O Topraklar BizimdiCengiz Dağcı · Ötüken Neşriyat · 2018490 okunma

·

1 artı 1'leme

·

118 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.