Kaybedersem kazanamazsın
Kaybetmek; kazanamamak değil her zaman.
Çiçek açtıysa , solacaktır da ..
youtu.be/RFBm7FyC840
Baharda koştuysa yalınayak, kışa ısınamadığı bir avuç ateş etrafında; titreyişleri ipotek etmiş olmalı..
Kalbimiz.
Ama ölenleri, öldürülenleri ,miadı dolanları kalbimize gömme hakkımız olmamalı.
Üzerine çiçek şelalesi kurmak bile kurtarmaz.
Vazgeçişler , yaralar , bekleyişler.. kalbimizde gömülemez , belki bir süre misafir olabilirler. Mezarları kazılana kadar ..
Gömmek için toprak var. İyi ki var. Zaten toprak yabancımız da sayılmaz. Ezelimiz. Ahirimiz.
Bir gün bir beyaz atlı prens, cam ayakkabılı prenses.. bir masum ifade.. yolunu kaybetmiş bir hayalci.. KİMse o beklediğimiz ; O na çersiz çöpsüz bir bahçe sunmak zorundayız. Birlikte eski mezarları taşıyacak , yaraları saracak , bahar ekecek, kardelen bekleyecek YAR kalmadı.. Eski yüzyıl netameleri bunlar.. hadi yüzyılını şaşırmış bir YARen çaldı diyelim kapısını kalbinizin. Neden kendisi dışında başka dikenlerle uğraşsın ki..
Biz kuru evlerimizde bile çok güzel misafir ağırlayanlar .. kalbinde yarayla/vazgeçişlerle/kurumuş yapraklarla mı karşılıycaz.
Toprak iyi ki varsın. Kurumadan kalbimiz al içimizdekileri.. Al içine . Sen ki en vefalı dostsun. Saklarsın derdi, tasayı . Misafirimizi güzel ağırlayalım diye bağrını sevdiklerimize açansın. Kalbimiz mi ? Onu bize bırak . Önce gözümüz kapansın.
Bizi de kimsenin kalbine mahkum etme o zaman. Aç bağrını. Bak geldik.
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.