Bir İstanbul aşığı olan ve Beykoz doğumlu şairimiz Orhan Veli'nin, bende yeri çok ayrıdır. Bu sebeple kitabına ve Orhan Veli'ye ithafen yazdığım; onun şiirlerinden, şiirlerinde geçen satırlardan oluşturduğum aşağıdaki mısralarla başlamak istiyorum. Umarım beğenirsiniz. Bazen gün doğar, bazen doğmak istemez. Bazı bir deniz özlemi, bazen İstanbul'a hasret. Bazen bir türkü, bazen bir şarkı, ya da bir şiir sevgiliye, güzelliğin mısralarda kaldığı. Bazen öteki dünyada, bazı bu dünyada. Bazı ölüm, bazı yaşayış ya da bir ayrılış. Bazen fakirlik diz boyu, bir esvab bile alamamak, açlık, sefalet eline üç beş kuruş geçer de karnı doyar belki. Bazen içkiye benzer bir sarhoşluk, bazen deli sanılacak olsa da kendi kendine gülümsemek. Bazen merak ettiğimiz hayatını anlatışı, Oktay Rıfat'ı, Melih Cevdet'i en yakın dostları. Bazen bir yaramazlık! Anneme söylemeyin dediği kartal anlaşması. Ah şöförün karısı! Kıyma garibime, el edip pencerelerden. Bazen bir dedikodu Süheyla'ya vurulup, Melahat'ı alıp, Mualla'yı sandala attığı, geç bunları geç! Garibim bilir yaptığını. Her bahar aşık, her Nisan bir yaş daha genç. Bazen bir sevdaya tutulmak, bazı bir sevdadan kurtulmak. Bazen güzel havaların mahvettiği, bazen beklediği sevdiğine, öyle bir havada gel ki vazgeçmek mümkün olmasın dediği. Bazen anlatamamak, kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir derdi. Bir fakir Orhan Veli, Veli'nin oğlu! Ah bir derdi var ki; yürekler acısı, belki de kendine hüzünler icad edip, bir türlü avunamadığı. Bazen eskiler alıp, şiirler yazmak, bazı Hereke'den bir yol türküsü tutturup, sağı solu selamlamak. Bazı bir bıçak yarası alnında, vesikalı bir yarin yadigari. Bazen bir kumru sesi, içine yolculuk düşüren ama bir iş var bu havada, denizde, bu kadar da güzel olmamalı. Bakmayın fakirdir, kimsesizdir ama onun da sevdalar geçti başından. Gün olur başını alıp gider, gün olur İstanbul'u dinler gözleri kapalı kuşlar geçer üzerinden hafif bir rüzgar eser, yelken olur, kürek olur, dümen olur, balık olur gider gidebildiği yere kadar. Bazen her sabah gökyüzünü boyar, uyanır bakarız ki mavi, nasılsa hava bedava, bulut bedava yaşıyoruz bedava. Bazen bir yalnızlık şiirinde konuşur kendiyle, siz bilmezsiniz nasıl korku verir yalnızlık insana, bakakalır da giden bir geminin ardından ağlayamaz. Bazen bir ciğerci kedisi ile sokak kedisi uyuşamazlar yolları ayrı, ama aşk rüyasına, maceraya tutulmaya gerek, birdenbire oldu herşey, bu iş bize zor gelir aman. Bazen su götürmez bir çapkın, diş fırçası kağıdına yazılan 12 sevgilinin resmi aşk geçidi. Biliyor kolay değil yaşamak, bu dünyadan ayrılmak ama ölüm de kolay değil. Haydi giderayak ağlatmayın! Serde erkeklik var ağlayamaz. Çünkü ölüm Allah'ın emri, ayrılık olmasaydı... Garip akımının kurucusu, Cemal Süreya'nın deyimiyle; şiire kasket giydiren adam, şiiri sivilleştiren. Orhan Veli, benim en sevdiğim şairlerden İstanbul aşkıyla, hayatı, garipliği, yaşayışı, o hazin ölümü ile bende yeri çok başka. Ah garibim hele o yüzünün mahzunluğu.. Bu dünyadan bir garip Orhan Veli geçti... Mekanın cennet olsun Üstat. Şiirle kalın.

Bütün ŞiirleriOrhan Veli Kanık · Adam Yayınları · 200123,9bin okunma

·

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.