Kitap 3 bölümden oluşuyor hepsi ayrı ayrı dikkat çekici ve gülümseten tipten. Yazarın zamanını düşününce bu hayal gücü vay be dedirtmiyor değil. Gogol'u nasıl överim bilmiyorum ancak "Hepimiz Gogol'un paltosundan çıktık" diyen Dostoyevski baya güzel söyemiş . Kitapın ilk bölümğ biraz kısa ve akıcıydı en uzun bölüm ise palto kısmıydı ve keşke daha uzun olsaydı demeyen yoktur diyorum . Alt kademeden bir memurun çon sıradan gecen hayatında tek isteği bir paltodur ve sonrasın da yaşanan olaylar hem üzülürek hem de akıcı bir şekilde okuyacağınız şekilde ilerliyor spoiler vermek istemiyorum Evet en çok güldüğüm bölümlerden bazen pek anlam veremeswm dahil çok garip bulduğum ve garipliğini sevdiğim o bölüm burun bölümüydü hikaye baş karakterin burunsuz bir şekilde uyanması ile başlıyor ve çok tatlı bir şekilde akıyor. Hikayelerin ortak özelliklerinden biri baş karakterlerin alt kademeden birer memur olmaları bu da gogolun gizliden gizliye ya da belki de açıktan açığa yaptıgı bir eleştiri.
