Serinin son kitabını okurken diğerlerinde olduğu gibi kendimden utandığım anları çok yaşadım, Ensarın sıddıkını okurken ne yalan söyleyeyim ki ağladım.
Nedenini bilmiyorum ama bu işi vaktinden çok olan, hayatlarını İslâm'a adayan ve bulundukları yüzyıllara nur saçan insanların hayatlarını okurken kendimi bu dünyadaki bir oksijen fazlalığı gibi hissediyorum.
Daha sonra düşünüyorum ve neden bu insanların yaptığını yapamayalım ki diyorum. Hasan el-Benna bunu daha 80 yıl önce başarmış. Biz şimdi neden başaramayalım ki hem de ondan daha rahat ve müreffeh hayat şartlarına sahipken.
Bu yüzdendir ki ilim yolundaki fikrimin gelişmesine sebep olan bu kitabı okumayı herkese tavsiye ediyorum...