Bir eseri okumadan evvel ona karşı beklentiniz yüksek ise ve onu okumayı daima ertelemişseniz o yaşanmamış aşk daha da büyüyor. Bendeki durum haliyle bôyleydi ve eseri okuyunca kafamdaki romanı bulamadım.Daha önce Tanpınar'ın Mahur Beste,Beş Şehir ve Saatleri Ayarlama Enstitüsü eserlerini okunuştum, bu eserlerdeki kusursuza yakın düz yazı tekniğini bu eserde yoktu. Bu teknikten kastım şu ki roman bir doğal seyirde olmadığını, bir yaratım olduğunu, içinde bir yapaylık gizlediğini daima hissettiriyor ve büyük infiallere yol açan duyguların aktarımı satıhta kalıyor. Misal vermek gerekirse Nihal ve Mümtaz arasında kelimelerle yaratılmaya çalışılan aşkın gerçek mahiyetini, derinliğini bizler anlayamıyoruz,sürekli bu aşk besteler üstünden beslenmeye çalışılıyor fakat buralar yaratılan şahsiyetlere oturmuyor. Bir romanda en zayıf şeylerden biri olarak gôrdüğüm aforizma yaratma kaygısı da eserde yer yer kurguyu bozuyor. Bu eleştirileri yaparken Tanpınar'a olan hayranlığım azalmıyor, aksine kusurlarıyla güzelleştiğini söyleyebilirim. Iyi okumalar.
