Ortada iyi yok zarar verici ve daha az zarar vericilik yanılsaması var
Bedenimizin çocuğunu "korumak" için kısıtlayan, izin vermeyen, hatalı davranışta bulunan ebeveynden farkı yok. Stresin, kaygının vs. zihinsel olarak yaşanıp bir süre sonra bedene yansıması bunun kanıtı gibi. Biz bu yansımayı (ağrılar, nefes darlıkları, egzama, alerji vs.) kötü olarak algılıyoruz oysa bu, temelde ruhun benimle ilgilen demesinin kelimelere dökülmüş hali. Ne düşünüyorsan (iş, aile, gelecek sorunları vb.) onlardan uzaklaş bedenine odaklan dernek, bir tür odak değiştirme hareketi, bedenin açısından bakıldığında ruhu "korumaya" çalışma çabası, artık bunları kenara bırak sana zarar veriyor onun yerine kendinle ilgilen demek. Ebeveynin çocuğa yaptığı gibi, işin iç yüzü şu "o şey sana daha çok zarar verir ben böyle yapayım seni koruyayım tabi yaptığım şey yine sana zarar verecekmiş sadece ben fark etmeyeceğim." Ortada iyi yok, zarar verici ve daha az zarar vericilik yanılsaması var. Başımıza gelen bedensel tepkimeler düşman gibi görünen mesaj verici elçiler... Beden böyle yaparak zihnin zarar verici etkisinden bizi koruduğunu düşünen ama bunun da zarar verici olduğunun farkına varamayan o ebeveyn gibi işte...
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.