Ölmeyen babalar.
Çok severdin kalabalık sofraları, bir o kadar yalnız kalmaları. Sohbetin tam ortasında kalkar giderdin masadan bazen, derin bir 'offff' çekerek ama hep gülerek.
Derindin, hem de çok derin..
"Umman" dermiş dostların sana, küçücüktüm ilk duyduğumda "umman ne demek?' diye sordum sana. 'Deniz, büyük deniz, okyanus demek' demiştin bana.
Sana dostların niye öyle demiş anlamıştım yıllar sonra.
Derindin, büyüktün, maviydin, bazen durgun bazen dalgalıydın..
herkesi seven, kalp kırmayan, kıyamayan adam gibi adamdın.
Herkese yer vardı gönlünde, beni de öyle yetiştirdiğin için teşekkür ederim babam
Bazen ağırdır acıya gülümsemek, uzaklara bakarak iç çekememek...
Senden bana kalan en büyük miras bu olsa gerek..
"Ben gidiyorum, sakın üzülme, korkma ama beni sakın unutma.. kara gözlüm" demiştin bana.. ben de sana "Ben korkmuyorum, sen de korkma, hadi git artık babam" diyeli 5 yıl oldu ..Ben seni hiç unutmadım, unutmam BABAM...
Sen rahat uyu, ışıklar içinde uyu..
soğuk gecelerde bacaklarının arasında ayaklarımı ısıtıyorsun, susadığımda bahçemizdeki çeşmeden avucundan su içiriyorsun sen hep yanımdasın biliyorum.
·
70 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.