4 kişilik bir Dünya...
Okuduğum üçüncü 
Edip Cansever kitabı oldu. Ve üçü arasında en çok bu kitapla heyecanlanıp okuduğum eserin coşkun büyüsüne kapılabildim. Gerçekten öyle. Büyük bir heyecan vardı okurken sanki edip Bey'in heyecanı geçmişi banada ya da hüzüç duyduğm cümlelr vard ama bu da aynı şekilde coşkulukla yapılıyordu. Acaba
·
2 artı 1'leme
·7,6bin görüntüleme
Ödünç alıyorum seni bazen
Çoğu kez geceleri
Niye almayayım —kaç güz geçti—
Islak kaputun gibi kokardı güzler
Seni sevdiğimi unutmuşum
Seni de unutmak istiyorum artık
Unutmak! ama nasıl
Sözgelimi çok hızlı oynuyorum beziği
İçkiyi çabuk çabuk içiyorum
Her şey bir hıza dönüşüyor —çoğu zaman-
Odamı giyiniyorum
Odamı soyunuyorum
Yerlerini değiştiriyorum eşyaların
Dışarı çıksam, bir tramvaya binsem
Bir durak ötede hemen iniyorum
Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk
Hiçbir yere gitmiyor.
Ama herkes ki kendisi olsun
Sonra herkes kendisi olsun
Bir gün herkes kendisi olsun
Dünyada bakınıp durma
Bütün ol ve ayrı tut 'ki kendini
Zaten öyledir
Çünkü öyledir.
üşüyoruz
Dışarda dünya silinmiş
İkimiz ikimiz ikimiz
o zamanlar çok kalabalıktık—
Bir fotoğrafta tam on yedi kişi
Fotoğraflar..
Kendime başka biriymiş gibi bakmaktan
Arta kalan bir çift gözü de
Kimbilir nerde bıraktım.
Uyanıyorum uyanıyorum
Dört duvar
Evet, dört duvar
Peki duvarın arkasında ne var
Ben onun göklerinden biraz fazlayım
O bana sığsın
Yalnızlık ondan gitsin, kötü mü dedim Gitmezse ne yapsın, kötü mü dedim
Ben neyin nesiyim ki ve herkes neyin nesi Alışamıyorsak birbirimize
Sevemiyorsak birbirimizi
Demem ki bir ben mi kaldım
Çok tatlı bir kitap bu. Okuyun bunu!
Biraz değil belki çok ama hüzün yürüyor yüreğimize ama
Diyorum çok tatlı...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.