Ahvalimiz malûm, hüzün; günlük hayatın telâşesinden uzaklaştığımız her lahza gelip konuyor omzumuza. Gecenin bu saatinde biraz bir şey okuyayım dedim. Kitap umuttur, bazen de dünyanın dertlerinden kaçmanın bir yoludur.
Edebiyat öğretmeni bir dostum daha geçen cuma Türk edebiyatının en sevdiği üç hikayesini söylemişti bir sohbet sırasında. Sait Faik'ten Mahalle Kahvesi, Sebahattin Ali'den Beş Kuruşa Ayran, Mustafa Kutlu'dan Beyhude Ömrüm. Hepsi de okuduğum hikayeler.
Bu gece uyumadan birini seçip bir kez daha okuyayım diyorum. Beyhude Ömrüm oldukça uzun, vakit geç,sabah okul..Mahalle Kahvesi'ni okur yatarım diyorum...
Unutmuşum, hakikaten unutmuşum; okuyunca iyice kaçıyor uykum.
Merhum İlhami Çiçek'in mısrası düşüyor aklıma yine,
"Yalnız hüznü vardır kalbi olanın"