Bu kitabı lise yıllarımda üniversite sınavı için yazar eser ezberi yaparken gözüme kestirmiştim, adı çok hoşuma gitmişti. Ancak sanat o kadar geniş ki, Rasim Özdenören hayatta iken okumak mümkün olmadı. Yedi Güzel Adam'ı tanıdıkça hayranlığım daha da arttı. Maraş'ı daha da çok merak ettim. Ölüm haberini alınca oldukça üzüldüm, pişman oldum ve bu sayede sonunda satın aldım kitabı. Ve aradan aylar geçti ancak okuyabildim. İyi ki okumuşum dediğim bir kitap oldu. Öncelikle Rasim Özdenören'in kendine has ilginç bir tarzı var. Edebi anlamda farklı bir bakış açısı kattı bana. Peki nasıl bir farklılık bu? Bu kitapta herkesin hikayesi bir, aynı anda başlıyor neredeyse. Birbiri ile alakasız olaylar aniden farklı bir paragrafa geçiyor ve okumaya ilk başladığınız anlarda büyük bir anlam karmaşası yaşıyorsunuz. Kişiler arası diyaloglarda bile kişi belirtilmiyor. Arka arkaya sıralanmışlar. Ancak bu öyle bir tarz ki okudukça tüm parçalar yerine oturuyor. Geçişleri anlıyorsunuz, diyalogları ve kitabının hep parça parça olan halinden bir bütün çıkardığını görüyorsunuz. Ve hatta belki benim gibi kitabın ilk 20 sayfasını daha da netleştirmek için tekrar okuyabilirsiniz. Ki bunu mutlaka tavsiye ederim. Çünkü kitabın sırrı tam da bu şekilde yerine oturuyor. Konu ve temaya baktığımda aslında çok basit şeyler anlatıyor gibi yazar ancak konu bütünlüğe vardığında iki farklı bakış açısının oldukça gerçekçi yansıtıldığını görüyorum. Sitare ve Gül Yetiştiren Adam kitapta hiç bir araya gelmiyorlar ama tüm hikâye onlar... Herkesi aynı şekilde etkiler mi emin değilim ancak beni oldukça etkileyen bir tarzdı.

Gül Yetiştiren AdamRasim Özdenören · İz Yayıncılık · 202117,9bin okunma

·

622 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Sena