Prensi olmayan bir Külkedisi
Tokyo'nun banliyösünde yaşayan bir öğrenci kızın sabah gözlerini açmasıyla başlayıp gece tekrar kapatmasıyla bitiyor kitap... Bir gününü anlatıyor birinci ağızdan bu ergen kızın. Bir nevi günlük sayılabilir.
Kitabın sonunda yer alan Sonsöz de detaylı ve yerinde bir inceleme aslında, eklenecek fazla bir şey yok.
Osamu Dazai ile 
İnsanlığımı Yitirirken ile tanışmış ve pek de hazzetmemiştim. Bu kitabı da niye aldım ve okudum diye çok düşündüm aslında. Aynı depresif karakter yine karşımda idi. Ama hakkını vermek lâzım ki bir erkek olarak ergen bir kızın gözüyle yaşadıklarını çok başarılı bir şekilde kaleme almış.
Japon edebiyatı sevenlerdenseniz okunabilir ama hepsi mi böyle karamsardır bilemedim.
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.