Evet, bu asırda herkes böyle düşünüyor, bunu söylüyordu. Aşkın bir mahlûku demek olan romanlar bile bugün onu gülünç bir kelime addediyorlar, sayfalarından kovuyorlardı.
Sf. 117
Hele o evlenmelerdeki aşk... Türlü hesaplar, pazarlıklardan sonra iki insanı sandıkları, sepetleriyle bir eve yahut odaya kapamışlar... Onlar birbirlerine adlarını sorduktan sonra: "Efendim, biz birbirimiz için dünyaya gelmişiz de haberimiz yokmuş... Sen olmasan ben ne yaparmışım, ben olmasam, senin haline ne olurmuş... Artık ölüm var, ayrılık yok... Ebediyete kadar anca beraber..." yolunda sözler söylüyorlar... Bu kadar lakırdı, bu kadar sahtekârlık iki hafta sürmeyeceği muhakkak olan bir aşk için...
Sf. 126
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.