Ölüm, Adın Kalleş Olsun...
Bir akşam fidanlara döndük bahçede.
Suladı yataklarını o eski yağmur.
Sonra her gece ağıtlar duyduk; yürüdü çarşı.
Bizi bırakmayan kartal açtı pençelerini akşama.
Bir akşam yüreklerimize ilişti.
Bir akşam çelenk taşıdılar şehirden.
Tabut çaktılar bizi yeniden öldürmeye.
Sonra her gece intiharlar başladı.
Bizi bırakmayan kartal döktü tüylerini akşama.
Bir akşam mezarlarımızı örttü tüyleri.
·
122 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.