Nefsimizi büsbütün öldürmedikçe, varlığı sevinmeyip yokluğa yerinmedikçe, ruhumuz hür ve serbest olmayacaktır. Dünya bağlarından kendini tam anlamıyla kurtaramayan kimse, perdeden (perdenin ardındaki nurdan) uzak düşmüş bir leştir! Bu perdenin mahremi olacak kişinin uyanık bir gönle sahip olması gerekir. Zâhirî hayatla sıkı alışverişte olan, derûnî hayatın eri olamaz!