Bu kitapta önceleri koyu bir komünist olan birisinin imanla müşerref olması, İslamı tanıması anlatılmaktadır. Yazar yolculuk sırasında tanıştığı bir insanla arasında geçen olayları anlatmaktadır.Yolculuk esnasında bir ara otobüsün kaptanı “şarkı veya türkü söylemek isteyen varsa mikrofona buyursun .” der. Bu teklifi Salih Gökkaya kabul eder. İki tane şarkı söyleyerek otobüsteki diğer insanları etkiler. Bu cazibesini kullanarak, sohbet etmeye başlar .İlk sözleri onların kafasını karıştıracak mantıken sorular sorar.Otobüs Toros dağlarını tırmanırken tekerleri patlar ve yazarımız molada bu şahsı yakalar ve mütevazi bir tavırla ona “Sizi tebrik ederim, kendinizi iyi yetiştirmişiniz bende sizden faydalanmak isterim” der ve ilk soruyu patlatır. “Efendim sizce İNSAN nedir? Sesi çıkmayınca isterseniz kitaptan okuyalım der.ona risale_i nurdan kesitler okur ve komünistin hayretli bakislari ve hakikati kendinin itiraf ettirmesi insanın en sağlam inanacagi yollardan birisi gerçekten...kominis soru üstüne soru kendisini tatmin edene kadar devam eder ve.....yaşasin müslüman oldu:) ilk sabah namaz kilisindaki o heyecan kalbindeki o kirleri gözyaşıyla yıkaması.... Tavsiye ederim kardeşler ;)
