Balkondan sarkarak
Betondan mezarlarda yaşayan cesetlere,
Gülümseyin diye haykırıyorum,
Ayaklarım kayıyor, düşüyorum.
Beton zemine çarpıyor bedenim
Gömlek cebimdeki kuş uçuveriyor.
Son kez görüyorum gökyüzünü
Cesetler çıkıyor pencerelere
Çok efendi çocuktu diyor biri
Diğeri onu onaylayan bir şekilde kafasını sallıyor
Anne feryâdı kaplıyor gökyüzümü.
Azrail saygıyla eğiliyor.
Cebrail iniyor mâveradan, kaldırıyor bedenimi,
Koleksiyonuna nadide bir parça ekliyor,
Ölümü avuçlayan çocuk,
Eve dönüyor.!
·
145 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.