Gönderi
Zweig'ın şimdiye kadar okuduğum hikayeleri arasında en etkilendiğim, o stresi, korkuyu, gerilimi, pişmanlığı kısacası karakterimiz Irene'in yaşadığı bütün duyguları aynı hızda ve aynı değişimle yaşadığımı söyleyebilirim. Bu muazzam eserde farkındalık kazanmamak imkansız. Hayatın sıradanlığından bunalmış, yaşadığını hissetmeyen, hayatında hiçbir sorunu olmayan, her şeyin rayında gittiği fakat bu gidişin yavanlığı neticesiyle yaşama dair hislerini kaybetmiş olan bir kadının, o yaşadığı hissini, gençlik hissini korku duyusunu bağlaması ve kendini onda yeniden bulması, eşini aldatması ve bu kaçamaklarında yakalanabilirlik ihtimalinin vermiş olduğu korkudan gizliden gizliye haz alması, akıbetiyse utanç duygusuna dönüşmesi ama bu utanç duygusunun da kitapda geçtiği şekliyle "nitelikli korku" olarak tanımlanması. Mest olduğumu tekrar ifade etmeliyim.
·
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.