Yine Ahmet Telli yine tatsız tuzsuz mısralar...
Birkaç yıldır fazlasıyla okunan ve gerçekten de benim fikrimce gereğinden fazla ön planda olan bir şair. Bu sanırım okuduğum üçüncü kitabıydı ve bana "artık Ahmet Telli okumayı bırakma zamanı geldi" dedirten kitabı oldu. Çözemediğim bir yavanlık var, bu yavan tat diğer kitaplarında da hafif bir şekilde kendini hissettiriyordu ama bu eserinde o tadı her sayfasında aldım. Dövüşenlerden ziyade anlatmayı bilenler anlatsın Ahmet abê.
