Attila İlhan’ın alışılmamış bağdaştırmaları muazzam. Burada da görmek mümkün: çoğul saçlar, yağmurlu genç kadın, denizin gökyüzüne bırakılmışlığı, soğuk kadınların koyu bir yalnızlığın kenarından geçmeleri…Divan edebiyatından beslendiği yanını bu kitabında görüyoruz her bölüm başlangıcında alıntıladığı beyitlerden.
Dize başlarında dahi büyük harf kullanmayan Attila İlhan burada. Biçim olaraksa yer yer dörtlükler genel olarak kırık dize kümeleri, serbest şiirler…
Kalbimi okşayan dizeler pek azdı burada. Yalnızlık teması öne çıkıyor.
En vurucusu da herkesin aynı fikirde olacağı şu dizeler:
çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
çünkü ayrılık da sevdâya dahil
çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
hiç bir anı tek başına yaşayamazlar
her an ötekisiyle birlikte
her şey onunla ilgili
