Heyecanlanan çoban sanığını yere fırlatıp ayağa kalktı: -Ah be Efendi! Ben putlara inanmam, putçu değilim. Gerçek llah'ı arar dururum nice zamandır da, lakin bir tür lü göremem
+Nasıl anıyorsun peki?
- Her şeyin yapıcısı var, bu doğanın, gökyüzünün de elbet ustası var, diyorum. Onun için, dağın tepesinden apa bırakıyorum kendimi, hayda; yuvarlan babam yuvarlan! İşte öyle anıyorum. Lakin bir türlü göremedim!
+Beden gözü ancak bedeni görür; gönül gözüyse hünerlerle dolu canı görür. Her şey adi bakışla görünmez bre Çoban! Gönül gözüyle bakacaksın, O'nu hissedeceksin içinde. Düşünce okunu uzaklara atma sakin; Allah'ın sana senden daha yakın olduğunu bil. "A kendini göremediğim, benimle ol!" diye haykır her daim. Senin kavalı dinleyen davar sürüsü, sesi görüyor mu da; istediklerini yapıyor? O duyu başka, kelimelerle anlatılamayacak kadar bambaş- ka bir şey! Sen, sen ol; yoktan yaratılmış bu âlemi ibretle seyredip, Yaratan'ı içinde gör! O'nu bul; şeklini görmek için uğraşma; O bize benzemez kesin! Eserlerinde seyret O'nu! Ona şekil vermeye de kalkma çünkü O bizim gibi araz değil, her şeyin başlangıcı ve benzersizidir.
·
76 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.