Bitti, çok üzgünüm. İçindeki her sancıyı duydum, dinledim. Bu hayatta nice çeltik suyu varsa ya da taşları delen pınarlar dağlarda.. hepsiyle rastlaştım. çocukların mavi korkuları da umrumdu, görmezden gelinen ihtiyar hüznü de..ama en çok sarp kayalıklara çıkıp nefesi tükenen bir yolcu hali boğuyor insanı.. şimdi ne azık var, ne yoldaş..
