Bu mektuplarda hep iyi bir nedenle anıyoruz Osman’ı. Çünkü iyi olan hatıraları anımsamak hala o ilişkiden kopmamış (belki hala seven) biri için kaçınılmaz gerçek o nedenle bu hikaye Osman’dan uzun. Bu aşk hikayesinin aslında bir süredir bittiğini bildiği halde kendine bunu ispatlamak için ben ayrılmak istiyorum diye başlıyor yazar. Sonrasında da içindeki o bocalamayı, o acabaları, o eski anıların güzelliğini, yarasının hep izinin kalacağını, yaşanana saygıyı ve aslında bazen hissettiği değersizliği aşmaya çalışmasının anlatımları ile devam ediyor. Bu anlatım Osman’a hiç vermeyeceği (çünkü artık geri dönülemez şekilde bittiğini biliyor ama acısı henüz derin) ama söylemek istediklerini de yazmanın onu rahatlattığı mektuplar şeklinde ilerliyor. Eminim bunları zamanında Osman’a da öyle çok anlattı ki ama bazen Osman doğru Osman olmuyor :) Osman’la ve hayatta ilişkisi ile ilgili şahane tespitleri ve anlatımındaki mektup dilinin samimiyeti kitabın akışını güzelleştiyor. Yalnızlığın tadını da çok güzel aktarıyor yazar ve bazı sözleri, bazı verdiği bilgiler bazen aç aç oku, hatırla tarzında. Gerçek bir ayrılıktan kısa zaman sonra okunsa farklı, uzun zaman sonra okunsa farklı bir tat verecek size bu kitap. Benim için uzun bir zaman sonra olduğundan bazı yerlerdeki acıların üstünü örtme şeklini iyi tanıyorum ama yaşam hikayelerimizde durum bazen böyle olmaz zaten? Kitapta en sevdiğim cümlelerden biri ile bitiyorum; “Dalga geçemediğimiz her şey bizi tüketir, gülelim gitsin Osman.”

Bu Hikaye Senden Uzun OsmanAylin Balboa · İletişim Yayıncılık · 20224,217 okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

N.B.