Ben uykuya daldığımda aslında uyumuyordum! VAYYY BE!!!
Tyler'la ilk karşılaştığımda uykudaydım.
Yorgundum, aklım başımda değildi, şaşkındım. Her uçağa binişimde uçağın düşmesini istiyordum. Kanserden ölen insanlara imreniyordum. Hayatımdan nefret ediyordum. İşimden ve mobilyalarımdan bıkıp usanmıştım ve bunları değiştirmenin bir yolunu bulamıyordum.
Yapabileceğim tek şey bunlara son vermekti.
Kendimi kıstırılmış hissediyordum.
Fazla tamamlanmış biriydim.
Fazla mükemmeldim.
Minik hayatımdan bir çıkış yolu arıyordum. Tek kişilik tereyağı ve sıkışık uçak koltuğu rolünü istemiyordum.
İsveç mobilyaları.
İncelikli sanat eserleri.
Tatile çıktım. Kumsalda uyuyakaldım ve uyandığımda Tyler Durden oradaydı; çıplak ve terliydi, üstüne kumlar yapışmıştı, saçları ıslanmış, tel tel yüzüne düşmüştü.
Tyler kütükleri akıntıdan kurtarıp kıyıya çekiyordu.
Tyler'ın yarattığı şey dev bir elin gölgesiydi ve Tyler kendi yarattığı kusursuzluğun avucunda oturuyordu.
Tek bir an: Hayatta kusursuzluktan en çok bunu bekleyebilirdiniz.
Belki de ben hiçbir zaman o kumsalda uyanmadım.
Belki de bütün bunlar, Blarney taşına işediğim zaman başladı.
Ben uykuya daldığımda, aslında uyumuyorum.
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.