Şöyle bir bakıyorum kitaba ama şunu söyleyebilirim sanırım: "İnsan başka insanlardan önce kendi yargıçlarıdır. Kendi içlerinde kurdukları mahkeme dünyanın neresinde olursa olsun daha kötü değildir. En çok insan kendi içinde yargılanır, en kötü cezayı kendi kendine verir. Halbuki sevmek lazım, önce kendimizi sonra diğerlerini. İnsan kendine iyi davranamadıktan, kendini kabullenemedikten sonra başkalarından aynı davranışı bekleyemez. Önce insan kendisi için vardır, sonra başkaları için."
