Yıldızlar ve ay tanıktır bize gece karanlığında
Seni buz havalarda nasıl beklediğimi
Bu sevda ne kara kışlar gördü
Ama şimdi ben seni göremiyorum
Hani Cennet çiçekler açacaktı;
Yüreklerimiz yanyana geldiğinde
Şimdi ise sevda yelleri ediyor orada
Sen neredesin ey yâr.
Gönlümü kışta döndürdün
Ben geceleri uyumuyorum
Sabahları da hiç sevmiyorum
Sensizlik ölüm gibi zor
İçimde kış soğukları esiyor
Hüzün yaşar yüreğim
Sen yoksun ey yâr
Her yanım toz duman
Kalmadı insanlarda zere kadar iman
Sevgisiz yürekler imansiz olurmuş
Sevipte kalp kıranlar
Kendilerine cehennemini ateşini bulurmuş
Sevmek insan işi
İnsan olan sevsin...