"Çünkü üstünü yosun kaplasa da lotus çiçeği her zaman güzeldir. Aydaki benek ,tüm karanlığa rağmen, onun büyüsünü arttırır."
Kâlidâsa Hindistan'ın Shakespeare olarak sembolleşmiş ve eserlerinin içeriğinde Hint dramında aşk, bedenler içerisinde kendi özgünlüğüyle bütünleşmiş. Sanki aşkın tüm boyutlarını yansıtmasa/somutlaştırmasa eksik bir kalem olacakmış gibi...
Kitap, bir Kral ve kralın değimiyle koklanmamış çiçek olan Şakuntâlanın tutkulu, eksiltili, kavuşmalı sevgisini bir tiyatro üslubuyla sayfalara dökülmüş halini biz okurlara sunuyor. Kâlidâsanın bu kitabı ile yolum Cemil Meriç'in Bir Dünyanın Eşiğinde kitabının Hint Edebiyatı üzerine ayırdığı bölümde yer vermesi üzerine ve Kübra 
Rûhberûh nın vesilesi ile kesişti. İkimiz için o vurucu cümleyi bırakıyorum. Etkilendik.
Bu eser çağlar boyu bizim gibi okuyucularını etkilemekle birlikte birçok şair ve yazarı da etkisi altına almıştır. Ve içlerinden Goethe, Şakuntalâ için şu cümleyi söylemiştir:
"İlkbaharın çiçeklerini, sonbaharın meyvelerini ister misin? Yorgun musun, kendinden geçmeye mi ihtiyacın var? Sana tek kelimede hem göğü, hem yeri sunuyorum;Şakuntalâ .''
"Kalbim, umutlu ol!"
“İyi bir insan asla kederin galip gelmesine izin vermez. Dağlar fırtınada bile sakindir.”
"Zira, sorunlar şüpheyle kaplandığında iyi insanın en iyi rehberi kalbinin kışkırtmalarıdır."
·
61 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.