Beş öylülük kısa bir mucize. Her bir hikayesi insana, kendinden bir parça bulma fırsatı sunuyor. Nitekim Sabahattin Ali'nin de kendinden birkaç parçayı bizlere sunduğu kesin. Hikayeler arasında bir bağlantı aradım. İlk hikaye esere adını veren Ses idi. Sivaslı Ali'nin memleketinden yola çıkıp sesini, sazını göstermeye gitmesini konu alıyor. Aslında eşit olmayan fırsatlardan eşit başarıların çıkmasını beklediğimiz yanılgısını bizlere anlatan vurucu bir eser. İkinci hikaye Köpek ismiyle sunulmuş. Genç bir mühendis annesi ve nişanlısıyla kırsalda seyrederken, sırf meraktan bir çobanla konuşmak için duruyor. Arabadan inip çobanı çağırıp onunla konuşmanın bir lütuf olduğunu belirtircesine, 1950'lerin Belçikalarında hayvanata bahçesinde siyahi insanlara bakan riyakar Avrupalılar gibi, salyalarını akıta akıta çobanı merak ederek sorular soruyor, onun ne garip bir mahluk olduğunu sorguluyorlar. Ancak çobanda ise tam tersi bir alçakgönüllülük ile yanlış bir şey söyleme korkusu hakim. Genç mühendis istediğini alamayıp arabasıyla ilerlemeye koyuluyor. Çobanın dostu Karabaş ise arabanın peşinden fırlıyor. Sonrası genç mühendisin, çobanın karşısında merak uyandıran sorularını sorup cevaplar alamaması dolayısıyla acı bir pişmanlık duyması, kendine, gururuna bunu yakıştıramaması sonucu cebinden silahını çıkarmasıyla devam ediyor. Üçüncü, dördüncü ve son hikayeler ise hiç konuşmak istemediğim. İçlerindeki o ruhu okuyanın tatmasını beklediğim hikayeler. İyi okumalar.

SesSabahattin Ali · Ren Kitap · 20195,9bin okunma

·

211 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

neslihan