Zavallı hafıza! Günden güne yok olduğunu hissettiğimiz vücut denilen şu toprak yığıntısının üzerinde durmadan sonsuzluk içinde çalışır durur… Hüzünlü bir bakışı senelerce muhafaza eder… Bir sözü, bir tebessümü yıllarca saklar… Etrafından baş döndürücü bir hızla geçen bütün hatıra ve tesirleri hemen tutmaya çalışır. Bu tahammülü aşan çabayla bütün kuvvet ve takati kaybolunca bize ümit verilen istikbal biter; hayatımıza eşlik eden mazi, unutmuşlar deryası içinde yok olur. O zaman ölümcül şekilde yaralanmış bir asker gibi bizi mezarın kapısında bırakarak hizmetini terk eder.
Sayfa 45Kitabı okudu
·
48 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.