Bu hayatta yirmi yil yaşadıktan sonra, dünyanın yaşamaya değer bir yer olduğunu anladım. Yirmi beş yıl yaşadıktan sonra aydınlıkla karanlığın bozuk para gibi iki taraflı olduğunu, ışığın vurduğu yerde mutlaka gölgenin de olacağını anladım. Otuzuncu yılımı yaşadığım şu anda ise şöyle düşünüyorum:
Mutluluk arttıkça hüzün de iyiden iyiye artar. Keyif hissettikçe çekilen acı büyür. Bunları ayırmaya çalışırsan hayatın akışı bozulur. Bir araya getirmeye uğraşırsan başarısız olursun. Para önemlidir. Ancak senin için önemli şeyler çoğaldıkça, kaygılar uyku sırasında dahi peşinden gelmez mi? Aşk mutluluktur ancak bu mutlu aşk ağırlaştıkça ve taşınması zorlastıkça insan aşksız geçen zamanlarını daha bir sever hale gelmez mi?
Yaptığı iş hayranlık uyandırıcıdır ancak bir devlet başkanı milyonlarca insanın sorumluluğunu alır. Omuzlarında tüm ülkenin ağırlığını taşır. Bir şey lezettliyse, yememek zorlaşır dahası birazcık yersen fazlasını istersin. Doyasıya yersen de sonradan yiyeceklerin tatsızlaşır.
Kitap yerini ve zamanını net olarak anlayamadığımız bir olay örgüsünden oluşuyor. Sanattan yoğun bir şekilde bahsediyor. Şiir yazmadan ve resim çizmeden önce sanatçının neler düşündüğünü bizlere aktarıyor. Okuması çok keyifli ve akıcı bir kitap. 
Üç Köşeli Dünya 
Natsume Soseki 
Sevgi Atmaca
·
252 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.